Beskid Węgierski

Geograficznie, Beskid Węgierski oddziela dolinę Żylicy w Szczyrku od doliny Węgierskiego Potoku, przy której znajdują się zabudowania Brennej. Na wzniesienia Beskidu Węgierskiego, rozciągające się od południa do północy, wyróżniają się: Kotarz (o wysokości 964 m), inne wzniesienia mierzące 915 m i około 910 m, oraz Hyrca (z Beskidu Małego, 929 m), a także wzniesienie o wysokości około 838 m i Beskidek (830 m).

Stoki tego grzbietu, szczególnie od strony Brennej, pokryte były niegdyś licznymi polanami, które wspólnie z sąsiadującymi lasami tworzyły obszar znany jako "węgierski szałas". Szałas, który istniał tu już w pierwszej połowie XVIII wieku, był prawdopodobnie dziełem przybysza z Węgier, co tłumaczy nazewnictwo: zarówno szałas, potok, jak i góra noszą nazwy węgierskie. Wspomniane nazwisko Madzia (prawdopodobnie Madziar?), które było zarejestrowane w Brennej, do dziś cieszy się dużą popularnością w tej miejscowości.

W 1913 roku funkcjonowały tu dwa szałasy, na których pasano łącznie około 260 owiec. Ich zabudowania przetrwały do lat 30. XX wieku, usytuowane dość nisko w dolinie Węgierskiego Potoku. Najwyższym punktem tego grzbietu jest Kotarz (964 m n.p.m.), na którym funkcjonuje przekaźnik telekomunikacyjny. Dla miłośników narciarstwa istotne jest, że szczyt Hyrca pełni także rolę narciarską, z wyciągami orczykowymi wychodzącymi z doliny Węgierskiego Potoku w Brennej, które prowadzą na szczyt i mają długość całkowitą około 1100 m oraz różnicę wzniesień wynoszącą około 360 m (są to znane jako wyciągi na Kotarzu).