Potok Wilczy

Rzeki i kanały wodne

Potok Wilczy, znany także jako Biła, to lewy dopływ Żylicy o długości 3,86 km. To malowniczy potok, który swój bieg rozpoczyna w Szczyrku, osiągając źródła na wysokości około 900 m n.p.m., na stromych południowych stokach Klimczoka.

Potok spływa w kierunku południowo-wschodnim, żłobiąc dolinę słoneczną, która jest osłonięta od północnych i zachodnich wiatrów. Jego ujście do Żylicy znajduje się w centralnej części Szczyrku, na tzw. Nawsiu.

W trakcie swojego biegu, Potok Wilczy przez większość czasu podąża doliną Biła, gdzie towarzyszy mu droga prowadząca aż pod przełęcz Karkoszczonkę. Z tej drogi odchodzą liczne odgałęzienia, które prowadzą do urokliwych przysiółków położonych na stokach Klimczoka oraz do Magury.

Nazwa

Ustalenie pochodzenia nazwy „Potok Wilczy” stanowi wyzwanie. W swoim Dziejopisie Żywieckim, datowanym na początek XVIII wieku, Andrzej Komoniecki wspomina, że spod Gorycznej Skałki, mieszczącej się w masywie Klimczoka, wypływa rzeka nosząca miano Biełka, która kieruje się do Szczerku, a dalej wpada do rzeki Żylcze w Nawsiu. Z upływem czasu forma nazwy ulegała różnym modyfikacjom, by w XX wieku na stałe zostać utrwalona jako „Biła”.

Kazimierz Sosnowski w swoim przewodniku, sporządzonym w latach międzywojennych, opisuje dolinę Biłę jako krótki, szeroki i jasny teren, który w swoim górnym biegu rozszerza się w piękny, zaciszny oraz słoneczny kocioł górski, z domami malowniczo rozmieszczonymi po zboczach.

W przewodniku „Beskidy. Śląski-Żywiecki-Mały (…)” z 1974 roku, Władysław Krygowski przywołuje wąską dolinkę Biły, podchodzącą pod masyw Klimczoka. Zawiera również informacje o szlaku prowadzącym z doliny Biłej oraz dojściu przez dolinę z Szczyrku. Z kolei Władysław Sosna oraz Andrzej Sikora w przewodniku „Ustroń-Wisła-Szczyrk i okolice” z 1983 roku opisują trasę biegnącą ulicą Górską ku górze potoku Biła, która kończy się w malowniczej kotlince doliny Biłej, otoczonej stokami Beskidka, Klimczoka i Magury.

W najnowszym przewodniku „Beskid Śląski” autorstwa Mirosława Barańskiego z 2019 roku wielokrotnie pojawia się nazwa doliny Biłej, natomiast brak odniesień do terminu „Potok Wilczy”.

Turystyka

W Szczyrku, miasto znane z pięknych krajobrazów, znajdują się liczne szlaki turystyczne, które prowadzą wzdłuż doliny potoku. Oferują one niezapomniane widoki oraz możliwość aktywnego spędzenia czasu.

Wśród znakowanych tras, warto zwrócić uwagę na:

  • niebieski szlak prowadzący do Siodła pod Klimczokiem,
  • zielony szlak kierujący również do Siodła pod Klimczokiem,
  • żółty szlak prowadzący na przełęcz Karkoszczonkę.

Przypisy

  1. Mirosław Barański: Beskid Śląski. Przewodnik. Wyd. II. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 487 s. 2019 r.
  2. Potok Wilczy na mapie Geoportalu Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej >> Moduł: Obszary Dorzeczy (wynik wyszukiwania). Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej. [dostęp 27.04.2017 r.]
  3. Potok Wilczy na mapie Geoportalu Polskiej Infrastruktury Informacji Przestrzennej (wynik wyszukiwania), Główny Geodeta Kraju, za: Protokół z posiedzenia KNMiOF w dniach 14 - 15 marca 2005; Mapa topograficzna w skali 1:10 000 [dostęp 27.04.2017 r.]
  4. Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 314 s. 2006 r.
  5. Władysław Krygowski: Beskidy. Śląski - Żywiecki - Mały i Makowski (część zachodnia). Wyd. III, poprawione i uzupełnione. Warszawa: Sport i Turystyka, 162, 294 s. 1974 r.
  6. Władysław Sosna, Andrzej Sikora: Ustroń, Wisła, Szczyrk i okolice. Przewodnik. Wyd. II. Warszawa: Sport i Turystyka, 90, 107 s. 1983 r.
  7. Sosnowski Kazimierz: Przewodnik po Beskidach Zachodnich. Tom I. Beskid Śląski i Żywiecki. Wydanie IV pod red. B. Małachowskiego, Wiedza-Zawód-Kultura, Kraków, 131 s. 1948 r.
  8. AndrzejA. Komoniecki, Chronografia albo Dziejopis Żywiecki, Żywiec: Towarzystwo Miłośników Ziemi Żywieckiej, 476 s. 1987 r.

Oceń: Potok Wilczy

★★★★★
Średnia ocena:4.83 Liczba ocen:10